Godišnjica smrti Hamze Hume: Slijeđenje evropske avangarde i pamćenje lokalnog naslijeđa
Hamza Humo je bio bošnjački i bosanskohercegovački pjesnik, pripovjedač, romansijer, dramski pisac i esejist.
Rođen je 30. decembra 1895. godine u Mostaru, gdje je pohađao mekteb, osnovnu školu i gimnaziju. U Mađarsku (Komarovo) je interniran 1914. godine, a 1915. je mobiliziran u austrijsku vojsku.
Nakon rata vraća se u Mostar i maturira, a potom odlazi u Zagreb na studij historije umjetnosti, poslije u Beč i Beograd. U Zagrebu upoznaje Antuna Branka Šimića i druge pjesnike.
Njegova prva pjesnička zbirka je Nutarnji život (1919) u kojoj emanira poetiku ekspresionizma. Humin iznimno plodan književni opus nastavljen je zbirkom pripovijetki Strasti (1923), pjesničkim zbirkama Grad rima i ritmova (1924) i Sa ploča istočnih (1925).
Humino najveće književno djelo je lirski roman Grozdanin kikot (1927) koji je preveden na mnoge strane jezike. Riječ je o romanu koji slijedi sve tokove evropske avangarde i lirske revolucije, a koji pored toga memorira kulturno naslijeđe autorovog rodnog kraja, odnosno Hercegovine, navedeno je na web-stranici Magazina za kulturu i društvo “Biserje”.
Nakon toga, objavljuje romane Zgrada na ruševinama (1939) i Adem Čabrić (1947), dramu Tri svijeta (1951) i druuga djela.
Od 1923. godine uređuje list Zabavnik, a od 1927. do 1931. urednik je časopisa Gajret. Od 1932. do 1937. godine radi kao novinar u Press-birou, a potom sve do rata radi kao novinar Politike. Od 1945. uređuje list Novo doba, potom je urednik programa Radio Sarajevo i direktor Umjetničke galerije.
Dobitnik je brojnih nagrada od kojih se izdvaja Dvadesetsedmojulska nagrada SR BiH za životno djelo.
(Preporod.info)
