35 godina od smrti Dražena Ričla, legendarnog pjevača Crvene jabuke

Prošlo je tačno 35 godina otkako nas je napustio Dražen Ričl, poznatiji kao Zijo i Para. Bio je osnivač i prvi frontmen Crvene jabuke, sarajevska raja i legenda, talent koji je otišao prerano. Čovjek kojem se i tri decenije poslije njegove smrti posvećuju posebni redovi.

Rođen je 12. marta 1962. godine, a odrastao je na Koševu. Završio je Drugu gimnaziju u Sarajevu, nakon čega je upisao novinarstvo. Iako je svirao u brojnim bendovima (poput Ozbiljnog pitanja, Elvis J. Kurtović…) najpoznatiji je po osnivanju Crvene jabuke, s kojom je svirao od 1985. godine do svoje smrti.

S Jabukom je snimio album “Crvena jabuka”, koji je nedugo nakon objave postao jedna od najtraženijih ploča na prostoru bivše Jugoslavije. Pjesme poput “Bježi kišo s prozora”, “Sa tvojih usana”, “Dirlija” i “Nek te on ljubi” postale su veoma popularne među svim generacijama, zbog čega je sarajevski sastav bio vrlo tražen te je na ljeto 1986. nastupao širom regiona kako uživo tako i na radiju i televiziji.

Uporedo s pohađanjem fakulteta radio je za Radio Sarajevo, gdje je nerijetko sarađivao s budućim Nadrealistima Neletom Karajlićem, Zlatkom Arslanagićem, Zenitom Đozićem i Borisom Šiberom.

Jedan je od osnivača pokreta Novi primitivizam, a već 1984. godine glumio je u prvoj sezoni “Top liste nadrealista”. Mnogobrojnim obožavateljima Nadrealista u sjećanju je vrlo živa uspomena na Ričlov jedinstveni humor, a njegovi “folovi i fazoni” sada su dostupni na YouTubeu te godinama kasnije nastavljaju osvajati i nove, mlađe generacije.

Ričl je preminuo 1. oktobra 1986. godine od posljedica nesreće koja se dogodila 18. septembra iste godine u Jablanici. U istoj nesreći je poginuo basista Aljoša Buha, a Ričl je dvije sedmice kasnije preminuo u bolnici. Na mjestu gdje su poginuli kasnije je podignut poseban spomenik u obliku crvene jabuke.

Smrt dvojice mladih muzičara odjeknula je Jugoslavijom, a iste godine je u Skenderiji održan koncert Crvene jabuke “Pjesma za Crvenu jabuku”, posvećen tragično preminulim Ričlu i Buhi. Čak i danas, nakon više od tri decenije, u sarajevskom Oslobođenju je na dane godišnjice njihovih smrti moguće pronaći osmrtnice u kojima ih njihova raja pozdravlja i podsjeća na to koliko su nam značili.

“Na stolu su prazne čaše, rakija se popila, gdje li nam se jutros budiš, ko te snenog pokriva…”.

(Klix.ba)