Gladijator II: Šta kažu historičari o sudbini rimske kraljevske porodice

Dvadeset četiri godine nakon Gladijatora, Ridley Scott se vratio sa sveobuhvatnim nastavkom svoje epske priče. Zahvaljujući vrhunskom CGI-u, veličina Rima – i njegov pad – nikada nisu izgledali tako zadivljujuće.

Gladijator II počinje godinama nakon originalnog filma, a dešava se za vrijeme vladavine su-careva Karakale (koju je glumio Fred Hechinger) i Gete (Joseph Quinn) početkom 3. stoljeća nove ere. Film prati Luciusa (Paul Mescal), sina Maximusa Russela Crowea (protagonista prvog filma Gladijator). Sada odrastao, živi u drevnom sjeverozapadnom afričkom kraljevstvu, Numidiji, pod maskom novog identiteta kako bi pobjegao od rimske politike.

Kada rimske snage, predvođene Tribunom Markom Akacijem (Pedro Paskal), napadnu Numidiju, dogodi se tragedija. Luciusova žena je ubijena, a on je zarobljen. Kupio ga je kao roba Rimljanin Makrin (maestralno ga je prikazao Denzel Washington), Lucije je prevezen u Rim. Tamo je prisiljen u brutalni svijet gladijatorskih borbi, boreći se da svom otmičaru donese profit u areni.

Ali koji od ovih likova su zasnovani na stvarnim pričama i koliko se njihove sudbine poklapaju sa likovima u Scottovom nastavku?

Početna scena invazije u Numidiji, smještena u 200 godinu nove ere, odstupa od stvarne historije. Nakon pobjede Julija Cezara u bici kod Tapsusa 46. godine, Numidija (današnji Alžir) je podijeljena. Istočni dio formirao je provinciju Afrika Nova, a zapadni dio oko Cirte postao je rimska kolonija. Početkom 3. stoljeća nove ere, rimski car Septimije Sever (koji nije prikazan u filmu) napravio je Numidiju nezavisnom provincijom.

Filmski prikaz buntovnog numidijskog grada više liči na razigrani znak francuske strip serije Asterix i Obelix, gdje malo selo prkosi rimskoj dominaciji. Umjesto da odražava složenost rimskog imperijalizma, film usvaja trop malene, nesalomive grupe koja se bori protiv imperije u jako utvrđenom lučkom gradu.

Ovo miješanje mita i historije izaziva senzibilitet stripa, a ne ozbiljan historijski narativ, dajući prednost spektaklu nad preciznošću.

Historija prepisana za veliki ekran

Film stavlja Caracallu i Getu u centar političkih intriga. I to uprkos činjenici da su pravi carski nasljednici još uvijek bila djeca, u to vrijeme oko devet i deset godina.

Predstavljanje mladih momaka kao lukavih političkih aktera je dio koji bi čak i najmaštovitiji scenarista mogao da odbrani. Štaviše, 200. godine naše ere, njihov otac, Septimije Sever, još je bio veoma aktivan i kontrolisao je carstvo, nastavivši svoju vladavinu još 11 godina.

Zatim tu je Lucila (Koni Nilsen), druga kćerka Marka Aurelija. Film joj daje istaknutu ulogu, iako je, nezgodno, u stvarnom životu pogubljena oko 181. ili 182. godine – skoro dvije decenije prije događaja Gladijator II.

Prikaz Macrinusa je još jedan historijski pogrešan korak. Iako je došao na vlast pod Septimijem Severom i Karakalom, Makrin je postao car tek 217. godine.

Denzel Washington kao Macrinus

Film dramatizira Macrinusovu ulogu prikazujući ga kako vodi Karakalu u Getinom ubistvu, pa čak i direktno ubija Karakalu u Circus Maximusu, dodajući izmišljeni sloj historijskim događajima. Ali u stvari, dok je Macrinus bio uključen u zavjeru za eliminaciju Karakale, on nije fizički ubio cara.

Historijski izvještaji kao što su Cassius Dio ili Historia Augusta ne podržavaju filmski prikaz Macrinusa kako ubode Karakalu u takvom javnom okruženju.

Karakala je zapravo ubijen 217. godine nove ere tokom putovanja od Edese u Turskoj do Carrhae u Siriji. Ubica, vojnik po imenu Marcijalis, zadao je Karakalu smrtonosni udarac, navodno po nalogu Makrinovih pristalica, koji su pokušali da ga uzdignu na tron.

Ostavljajući po strani netačnu vremensku liniju, film je raskošan prikaz rimskog načina života u srednjem carskom periodu. Uz impresivne scene bitaka, duele gladijatora, velike svečanosti i zadivljujuće kostime, još uvijek ima u čemu uživati, čak i za najizbirljivije ljubitelje historije.