Na današnji dan 25. 1.

1949. – Rođen Zoran Kapetanović (25. januar 1949 – 24. mart 2015) bio je poznati bosanskohercegovački i jugoslavenski novinar. Novinarsku karijeru počinje od 1970. kao novinar za omladinski list Spektar, a kasnije kao dopisnik za sarajevske Večernje novine te kruševačku Borbu. Veliki uspjeh stekao je radio-emisijom Đerdan na radioteleviziji Sarajevo (TVSA). Vodio je poznati muzički program Folk filigran. Tokom rata (1992–1994) živio je u Tuzli. Tu je obavljao funkciju direktora Radio Tuzle, te će kasnije zajedno sa suprugom raditi za Televiziju Tuzlansko-podrinjskog kantona (RTV TK). Dao je veliki doprinos kao urednik kulturno zabavnog programa kao i drugih projekata. Penzionisan je 2014. Nakon duže bolesti (rak grla) umire 24. marta 2015. na Univerzitetsko kliničkom centru Tuzla. Sahranjen je na tuzlanskom groblju Trnovac.

1978. – Umro Skender Kulenović bosanskohercegovački književnik i akademik. Kulenović, rođen 2. septembra 1910. godine, je u rodnom Bosanskom Petrovcu završio osnovnu školu, a potom, nakon naglog osiromašenja porodice (agrarna reforma), prelazi u majčino rodno mjesto Breza. Tu je kao vanjski učenik završio Jezuitsku gimnaziju. Već u trećem razredu gimnazije javio se sa prvim književnim radom, zbirkom soneta “Ocvale primule”. Zatim je studirao pravo na Zagrebačkom univerzitetu. Sarađuje u brojnim listovima i časopisima, a 1937. sa Hasanom Kikićem i Safetom Krupićem pokreće u Zagrebu muslimanski časopis Putokaz. Godine 1941. stupa u prvi partizanski odred Bosanske krajine. Kulenović u ratu piše poeme, uređuje listove (Bosanski udarnik, Glas, Oslobođenje). Odmah poslije rata je direktor drame Narodnog pozorišta u Sarajevu. Uređuje Pregled, Književne novine i Novu misao. Od 1. maja 1957. pa sve do 31. maja 1970. bio je dramaturg Narodnog pozorišta u Mostaru, a kasnije urednik u beogradskoj Prosveti.

Glasoviti Kulenovićev jezik koji su kao prvorazrednu vrijednost prepoznali mnogi, među ostalim, i Radomir Konstantinović te Danilo Kiš. U eseju Apsolutni Krajišnik Skender Kulenović autor Filozofije palanke s neskrivenim divljenjem govori o “izuzetnom jezičkom čulu” Skendera Kulenovića te dodaje: “Njegovo znanje jezika jeste znanje na granici bića i ne-bića, na kojoj kao da se, pod prijetnjom uništenja, između ‘stvari’, egzistencije i riječi gubi razlika, tako da, na mahove, tu biti znači govoriti (…).”

Danilo Kiš pak svoj esej počinje dijagnozom: “Skender Kulenović je bio rudar jezika (…) zalazio je on u najdublje slojeve našeg bogatog jezika (…). Jednako u svojim pjesmama kao i u svojim prozama, Skender je birao uvijek najtvrđu riječ, uvijek iz najdubljih jezičkih slojeva, uvijek iz najtamnijih svojih leksičkih zona, jer je za njega najtačnija bila ona riječ koja je najduže mirovala u rudi predanja, ona koja je najmanje istrošena, ona koja je najljuće zveknula na njegovom jezičnom nakovnju.”

U Kulenoviću se prepoznaje teški istočnjački prigušeni senzualizam, kao i osjećanje da jedino što poput stećka može nadživjeti sve iluzije jest teška reč maternjeg jezika.

                        U kategoriji “Na današnji dan” objavljujemo najznačajnije datume iz historije BiH.

(Mostarski.ba/Historija.ba)