Znate li za priču o jednoj od najstarijih džamija u Sarajevu?

U naselju Vratnik u Sarajevu, starogradskoj lokaciji prepoznatljivom po mnogim građevinama i specifičnoj arhitekturi, nalazi se i jedna od najstarijih džamija u Sarajevu – Gerdeni hadži Husejinova džamija.

Vratnik je naselje u Sarajevu sagrađeno još u 18. vijeku, a utvrđeni grad Stari grad Vratnik, sada u istoimenom naselju, nacionalni je spomenik Bosne i Hercegovine od 2005. godine, piše radiosarajevo.ba.
Stara vratnička tvrđava je povezana sa svojom lokacijom blizu cesti gdje su ljudi i dobra ulazili u grad sa istoka u to vrijeme, a Vratnik je i danas ostao turistička atrakcija posebno zbog svoje stare arhitekture i pogleda na Sarajevo.
Legenda kaže da je Vratnik dobio ime zbog činjenice da je simbolizirao “vrata Sarajeva”. Vrata utvrde, koja su izrađena od hrastovog drveta, bila su zatvarana pri svakom zalasku sunca i opet otvarana pri izlasku.

U Strošićima na Vratniku, nalazi se Gerdeni hadži Husejinova džamija, po nekim dokazima i predavanjima najstarija džamija na području Sarajeva.

 

Nastanak džamije

O historiji džamije, za portal Radiosarajevo.ba, govorio je historičar i arhitekt Mufid Garibija.

“Osnivač ove džamije je hadži Husejin, mada u narodu se ona zove džamija u Strošićima i spada u jednu od najljepših gradskih, i deset vratničkih džamija. Ima svoj mesdžid, a tajna se krije u njenom nastanku. O tome su govorile stare Sarajlije, ona je nastala u ranom periodu Osmanskog carstva, i zato je Sarajlije nazivaju najstarijom džamijom. Po mnogim historičarima, prava godina gradnje džamije je 1473 godina, i starija je od Careve džamije 12 godina, koja je dosta drugačija”, kazao je Garibija.

Najstariji mesdžid

Garibija ističe da su se nekada mnogi vjernici, muslimani pa čak i derviši okupljali na molitvi, ali da je lokacija bila više tajno mjesto.
“Mesdžid je jedan od najstarijih, i skroz drugačiji od ostalih, jako je plitak. Nekada je gorio kada je 1967. godine 23. oktobra Eugen Savojski zapalio Sarajevo. Po toj predaj, taj mesdžid nije imao munare, a munara nastaje nešto kasnije i dobiva titulu mesdžida najstarijeg tipa.

U taj vakat, nakon vladavine Osmanskog carstva, nastaje džamija na maloj periferiji Sarajeva koje se tada tek počelo širiti. U to doba bilo je mnogo vjernika muslimana koji su dolazili da klanjaju, a usput su dolazili i tzv. putujući derviši, među kojima je bio i hadži Husejin.

Međutim, nikome nije u tadašnjem režimu odgovaralo da je bilo muslimana prije dolaska Isa bega Ishakovića, ali to nije tačno. Muslimana je bilo u Sarajevu i ranije, a oni su bili po padinskim dijelovima grada. Neki od tadašnjih muslimana živjeli su u mahali gdje se danas nalazi Gerdeni hadži Husejinova džamija, koja je bila kao jedna mala kuća ali sakrivena od javnosti.

Džamija manjih dimenzija, potpuno je skrivena, a njenu posebnost čini mihrab. Vidi se da ga je radio neko sličan bogumilima, i toliko je jednostavan da čak podsjeća na pećinu”, ističe naš sagovornik.

Djevojačka česma

Pored Gerdeni hadži Husejinove džamije se nalazi i Djevojačka česma, koja govori o pojavi i dolasku čiste vode u taj vakat u Sarajevskim naseljima, kaže Garibija.

“Uz Gerdeni hadži Husejinovu džamiju se nalazi i djevojačka česma, koja je igrala jako važnu ulogu kada je u pitanju pojava vode u Sarajevu. Postoje dvije verzije priče o nastanku ove česme. Jedna je da je Gazi Husrev-beg tada tražio vrelo kako da bi mogao praviti džamiju i tragao je zajedno s prijateljima po ovom lokalitetu. Prema predanjima jedna žena je rekla da vrelo izvire iz Crne pećine pa ako im se svidi da ga dovedu. Živjela je u ulici Strošići i zamolila je da se pored njene kuće napravi česma. Pronašli su vrelo i doveli vodu do Sarajeva”, ističe Garibija.
Ispričao nam je i drugu verziju priče.

“Druga verzija je da su dvije sirote djevojke tkale, i od sakupljenog novca bi dovele vodu s vrela u ovaj prostor. I u prvoj i u drugoj verziji priča su u pitanju djevojke i zato se ova česma zove Djevojačka česma”, kazao je Garibija, te dodao:

“To je jedina Djevojačka česma u Sarajevu koja je vremenom nestala i obnovljena od drugačijih materijala jer su prije korita bila drvena. Ova korita su imala i drugu svrhu jer su ljudi koji su imali bolesti srca uzimali i koristili drvo u koje je udarala voda kao zaštitu/hamajliju, ispričao je Garibija.

(radiosarajevo.ba)