Na današnji dan 18.9.

Na današnji dan 18. septembra 1986. godine, dogodila se teška saobraćajna nesreća u Jablanici. Naime, članovi muzičke grupe (benda) “Crvena Jabuka”, na putu za Mostar, usljed prebrze vožnje, doživjeli su tešku saobraćajnu nesreću. Na licu mjesta poginuo je basista grupe Aljoša Buha, dok je frontmen i jedan od osnivača grupe, Dražen Ričl (zvani “Zijo” i “Para”) zadobio teške povrede, usljed kojih je podlegao 1. oktobra 1986. godine.

Dražen Ričl, čiji nadimak je bio “Zijo”, bio je glumac, komičar, nadrealista, jedan od pokretača “Novog primitivizma” (“New primitives”), gitarista nekoliko sarajevskih muzičkih grupa, frontman i jedan od pokretača poznate muzičke grupe “Crvena jabuka”. Ričl je jedno vrijeme bio i gitarist sastava Elvis J. Kurtović, te glumac u Top listi nadrealista. Ričl je rođen u Sarajevu, 12. marta 1962. godine. Odrastao je sa majkom Elvirom, završio nižu muzičku školu u Sarajevu, smjer – akustične gitare. Po završetku II sarajevske gimnazije, upisuje fakultet Novinarstva. U to vrijeme osniva svoj prvi bend – „Misterija“ koji je trajao vrlo kratko. Tokom srednje škole, ponovo svira u grupi „Znak Sreće“, gdje istovremeno i komponira i piše pjesme. 1980. godine, Zijo napušta grupu i odlazi u vojsku, a nakon povratka, priključuje se projektu „Top Lista Nadrealista“ Radio Sarajeva.

Nadimak “PARA” je dobio u jednoj anegdoti prilikom igre sa djecom. U septembru 1981. godine, nastupa sa grupom „Žaoka“ (jer je grupa „Znak Sreće“ u međuvremenu promijenila ime) na legendarnom koncertu „Zabranjenog Pušenja“. Grupa uskoro prestaje sa radom. Istovremeno nastaje Zlajino „Ozbiljno Pitanje“ i kako su otprije bili prijatelji, Zlaja i Hare (članovi “Crvene jabuke”), Ziju nagovore da dođe svirati kod njih.

U proljeće 1982. godine, rodila se ideja za grupu „Elvis J. Kurtovich“, u koju Zijo prelazi svirati u jesen. U njoj se po prvi put pojavljuje i kao pjevač pjesme koju je i sam komponovao i napisao: „Sva su raja otišla na more“. Uskoro zbog neslaganja u bendu, Zijo napušta grupu i počinje raditi sasvim neke druge stvari. Već je tada imao mnoge pjesme. U proljeće 1985. godine, Zijo i Zlaja razgovaraju o tome da naprave zajednički bend. Ubrzo su i pronašli ostale članove benda, te snimaju i prvi album grupe „Crvena Jabuka“. Slijedila je prva turneja 1986. godine, koja nikada nije održana, upravo zbog te saobraćajne nesreće u Jablanici.

Basista grupe (benda), koji je preminuo na licu mjesta, Aljoša Buha rođen je 4. januara 1962. godine, u Zenici. Živio je i odrastao u istoj zgradi u kojem i još jedan član grupe, Darko Jelčić – Cunja. Bili su kao braća. Osnovnu i srednju školu je završio kao izvrstan učenik. Bavio se sviranjem, pisanjem i puno je čitao.

1890-  Hamdija Kreševljaković rošen je 18. septembra 1890. godine u Sarajevu, na Vratniku, u Lubinoj ulici gdje je i odrastao. Radni vijek proveo je u obrazovanju radeći najprije kao učitelj, a kasnije kao nastavnik u sarajevskim školama. Dugo je uporno mnogostranim radom tragao za znanjem i obrazovanjem. Sam je naučio mnoge strane jezike među kojim i turski, koji je toliko dobro savladao da je s lakoćom mogao koristiti arhivsku građu na ovom jeziku. Svoj interes usmjerio je na istraživanje društveno-ekonomskih prilika u BiH u doba Osmanlijske vladavine. Bio je marljiv sakupljač historijske građe koju je, prirođenom sposobnošću da se približi ljudima i uzme od njih usmena kazivanja, predanja ili znanja o događajima i pojavama i da ih, provjerena drugim pouzdanijim podacima upotrijebi kao dragocjeni izvor da naučnu rekonstrukciju važnih isječaka naše prošlosti.

Objavljivao je svoje naučne radove sarađujući bez prekida i, tako reći, bez predaha u edicijama Naučnog društva, Zemaljskog muzeja, Istorijskog društva, Orijentalnog instituta, Zavoda za zaštitu spomenika i Enciklopediji FNRJ.
Njegovi glavni radovi su: “Kazandžijski obrt u Bosni i Hercegovini”, “Prilozi povijesti bosanskih gradova pod Turskom upravom”, “Stari bosanski gradovi”, “Stari hercegovački gradovi”, “Dženetići – prilog izučavanju feudalizma”, “Kapetanije”, “Čizmedžijski obrt”, “Hanovi i karavan-saraji”, “Sarački obrt u starom Sarajevu”, te mnoga druga djela od oko 40 radova koja je Kreševljaković objavio.

Hamdija Kreševljaković nije spadao u red onih historičara koji sami izvode teoretske zaključke iz datih podataka, pa nije ni upadao u zamku da podatke prilagođava unaprijed postavljenim teoretskim postavkama. On je znao da pomoću podataka nacrta dobru sliku, ali se nije upuštao u to da je sam interpretira. Stoga je njegovo djelo ostalo kasnijim generacijama kao bogata riznica izvora svake vrste i kao solidna osnova za dalja istraživanja i osvjetljavanja mnogih historijskih problema iz različitih aspekata naučnih potreba društva.

Umro je 9. jula 1959. godine ostavivši za sobom neizbrisiv trag u bosanskohercegovačkoj historijografiji.

(Historija.ba)