Godišnjica smrti Dr. Dragana Milavića

24. Septembar 1920. Rođen Zulfikar Džumhur – Zuko
Zulfikar Zuko Džumhur rođen je 24. septembra 1920. godine u Konjicu. Potiče iz ugledne stare ulemanske porodice. Osnovnu školu i nižu gimnaziju završio je u Beogradu (gdje mu je otac radio kao imam), a višu gimnaziju završava u Sarajevu 1939. Počeo je studirati pravo, ali je prešao na likovnu akademiju i završio je u klasi Petra Dobrovića. Prve crteže je objavio u Narodnoj armiji 1947., a od tada sarađuje kao karikaturista i ilustrator u Ježu, Borbi, Vetrenjaci, Politici, Oslobođenju, reviji Danas, NIN-u kao stalni saradnik i urednik. Objavio je više od 10.000 karikatura.

“Nisam ni nesavremen, ni nemoderan, pokusavam i uspijevam da volim vrijeme i adete u kojima trajem i duram, i koje je i jedino moje vrijeme, moji trenuci, moji dani, moje godine i moj dragi vakat”, rekao je jednom Zuko Dzumhur, kom je cijeli svijet bila domovina, a sav ljudski rod njegova porodica.

Napisao je scenari za više kratkih i tri igrana filma. Uradio je 35 scenografija za pozorište, a posljednjih deset godina radio je na sarajevskoj televiziji kao pisac scenarija i voditelj serija emisije Hodoljublje.

Zuko Džumhur je bio izuzetan covjek. Sam predsjednik SFRJ Josip Broz Tito se vrlo rado druzio sa Zukom koji vazi i za jednog od najvecih boema svoga vremena.

Umro je u Herceg Novom, a ukopan u rodnom Konjicu 29. novembra 1989. godine.

24. 9. 2019-  preminuo je doktor Dragan Milavić.

Doktor Dragan Milavić, jedan od doajena mostarskog i regionalnog zdravstva, čija će uloga – osim one redovne, uobičajene, profesionalne kao uglednog ljekara i dragog čovjeka, neminovno i posebno ostati upamćena po periodu rata 90-ih godina, gdje je ostavio neizbrisiv pečat istinskog patriote i humaniste velikog srca.

Tokom agresije na Mostar, posebno u toku 1993. godine, dr. Milavić je obavljao delikatnu funkciju pomoćnika komandanta 4. Korpusa Armije Republike BiH, Arifa Pašalića, za djelatnost saniteta. Njegova uloga je bila da u potpuno novim, nametnutim i delikatnim okolnostima rata i otvorene agresije, organizuje ratnu bolnicu i to u neuslovnim prostorima koje je pružao objekat bivšeg Higijenskog zavoda.

Uz veliku hrabrost i požrtvovanost, uspio je da konsoliduje dostupni tim ljekara i medicinara koji su na najbolji način u datim uslovima uspjeli da odgovore na tragediju koja je danonoćno u ljekarske sobe dovodila na desetine i stotine ranjenih i u granatiranjima osakaćenih ljudi.

Na hiljade života u tom mostarskom paklu je spašeno samo zahvaljujući brzoj i stručnoj intervenciji pod krovom Ratne bolnice.

Ratna bolnica na čelu sa dr. Draganom Milavićem i dr. Zlatkom Skikićem, kao i svim tadašnjim uposlenicima ove službe, ostaće upisana zlatnim slovima ne samo u istoriji zdravstva hercegovačkog centra, nego i u kolektivnoj memoriji svih građana koji su prošli i zapamtili pakao mostarske Hirošime, zatočenog i sistematski ubijanog grada.

Na čelu sa dr. Milavićem i njegovim kolegama, mostarska Ratna bolnica bila je neusporediva etička i moralna vertikala u ukupnoj agresiji koja se sručila na Mostar devedesetih godina.

Odigrala je nemjerljivu ulogu u odbrani ovog dijela Bosne i Hercegovine, pružajući medicinsku pomoć i borcima i građanima Mostara i Hercegovine suočenih sa sistematskim granatiranjima i neviđenim terorom i patnjom.

Iz ratnog dnevnika bolnice, izdvajamo; organizovana je na brzu ruku u neuslovnoj zgradi Higijenskog zavoda u naselju Carina, aprila 1993. Bili su istinski stub odbrane Mostara. Mali tim ljekara i medicinskog osoblja, istinskih entuzijasta i patriota, pružao je medicinsku pomoć i borcima i civilima.

Dnevni prosjek evidentiranih medicinskih slučajeva od 9. maja 1993 godine do novembra iste godine bio je šest poginulih i 30 ranjenih Mostaraca, koji su ovdje bili zbrinuti. U tih šest i po mjeseci kroz ratnu bolnicu je prošlo 6.500 ranjenika. Voda je dopremana isključivo noću, a u cijeloj bolnici higijena se održavala pomoću jedne jedine slavine. Operacije su izvođene pod svjetlom sa agregata, nerijetko i pod svijećama ili uz upotrebu baterijskih svjetiljki.

Na čelu Ratne bolnice bili su šef saniteta Komande 4 korpusa Armije BiH, dr. Dragan Milavić (anesteziolog) i dr. Dragan Skikić (hirurg). Obavljajući svoj delikatni, humani posao borbe za život, iz te male čete heroja u bijelom njih 12 je izgubilo živote, čak 60 je bilo ranjeno…“

 

(Historija.ba)