Na današnji dan 30. 5.

30. maja 1984. godine, u Sarajevu umro Šukrija Pandžo u 74. godini života.

Šukrija Pandžo rođen je 27. aprila 1910. godine u Ulogu kod Kalinovika. Osnovnu školu je završio u rodnom mjestu, učiteljsku školu u Mostaru, a studirao književnost i francuski jezik na Višoj pedagoškoj školi u Beogradu.

Radio je kao učitelj, potom kao nastavnik, u raznim seoskim školama. Po dolasku u Sarajevo najprije radi kao nastavnik, da bi 1948. godine postao urednik u Kulturnoj redakciji Radio Sarajeva. Jedan je od osnivača popularne humorističke emisije “Veselo veče” i “Udruženja književnika BiH”.

Pandžo je pisao poeziju, prozu i dramske tekstove za djecu i odrasle. Dvostruki je dobitnik nagrade Udruženja književnika BiH; za zbirku pjesama “Razgovori” (1954) i za zbirku priča “Samo još kosovi zvižduću” (1961). Odlukom Savjeta RTV Sarajevo, 10. aprila 1970. godine, dobija spomen-plaketu kao priznanje za dugogodišnji uspješni rad, a 1. juna iste godine Josip Broz Tito mu dodjeljuje Orden zasluga za narod sa srebrenim zracima.

30. maja 1959. godine u Mostaru je rođen Blaž Slišković.

Svoje prve fudbalske korake Slišković je napravio u mostarskom Veležu, za koji je odigrao 121 utakmicu, a pri tome je postigao i 25 golova. Ono što je posebno interesantno za Sliškovića je da je znao postizati golove iz kornera. Inače, Slišković je igrao na poziciji veznog igrača, te je dobio i nadimak “balkanski Maradona”, što dovoljno govori o njegovom talentu. Većina stručnjaka je smatrala da će Blaž imati izuzetnu fudbalsku karijeru u inostranstvu, ali je jedan pregrub start nad njim onemogućio to, kao i nastup Sliškovića na svjetskom prvenstvu 1982. godine.

Što se tiče sportskog života Blaža Sliškovića, većina voli reći da za njega takva pravila nisu postojala, te da je bio pravi boem, a u prilog tome govore i anegdote o Bakinom “bježanju” iz karantena, s priprema za jugoslavensku reprezentaciju, za koju je nastupao 26 puta i postigao 3 pogotka. Reprezentativna utakmica koju mnogi pamte i smatraju je Sliškovićevom “životnom partijom”, bila je ona protiv Italije, 1984. godine, a odigrala se u sklopu kvalifikacija za Olimpijske igre u Los Angelesu. U pomenutoj utakmici Slišković je postigao dva gola, te tome dodao i dvije asistencije. Kada govorimo o njegovoj inostranoj karijeri, potrebno je spomenuti nastupe za talijansku Pescaru, francuski Lens, te Mulhouse.

Nakon što se Hrvatska osamostalila, Slišković je zaigrao i u “Hrvatskom Dragovoljcu”, da bi karijeru završio u mostarskom Zrinjskom. Nedugo zatim, “Baka” polahko ulazi u trenerske vode. Kao selektor reprezentacije BiH, bio je na pragu plasmana na Svjetsko prvenstvo 2006. godine u Njemačkoj, a jednu sezonu proveo je i na klupi splitskog Hajduka. Nakon toga, vodio je i Zrinjski do 2007. godine, kada je, nakon poraza od Mađarske, podnio ostavku na mjesto selektora BiH, i ostaje trener Zrinjskog, s kojim je jedne sezone bio treći na kraju sezone, a sljedeće drugi, ali u oba slučaja nije ostvario iskorak u evropskim takmičenjima, jer je Zrinjski ispadao jednom u prvom, a jednom u drugom pretkolu evropske Lige.

30. maj 1913. godine završen prvi balkanski rat.

Krajem XIX i početkom XX vijeka Otomanska imperija se nalazila u velikoj krizi i stalno su je potresali udari (Ilindenski ustanak, Mladoturska revolucija, Italijansko-turski rat). Takvo njeno stanje iskoristile su balkanske zemlje da bi protjerali Osmansku imperiju sa balkanskih područja. Sa tim ciljem su balkanske zemlje, pod pokroviteljstvom Rusije, početkom jeseni 1912. godine stvorile Balkanski savez.

Nakon sklapanja saveza početkom jeseni 1912. godine, balkanske zemlje su odlučile da Crna Gora prva objavi rat Otomanskoj imperiji i time povuče veći dio trupa ka sebi i omogući lakši udar ostalim članicama saveza. Tako je početkom oktobra Crna Gora objavila rat Turskoj, da bi se 17. i 18. oktobra u rat uključile i ostale članice.
Prvi balkanski rat su vodile balkanske zemlje: Srbija, Crna Gora, Grčka i Bugarska (članice Balkanskog saveza) protiv Turske sa ciljem protjerivanja Turaka sa Balkana. Trajao je od oktobra 1912. do maja 1913. i okončan je mirom po kome se Turska odrekla svih svojih zemalja zapadno od linije Enos-Midija.

Bilo je nekoliko pokušaja za pregovore i prestanak ratovanja, ali zaraćene strane nisu uspijevale doći do dogovora, te je ratovanje trajalo sve do polovine 1913. godine. 30. maja 1913. godine, zaključen je mir po kome se Turska odrekla svih zemalja na Balkanu zapadno od linije Enos-Midija, uključujući i Bosnu, i svih ostrva u Egejskom moru.

U kategoriji Na današnji dan objavljujemo najznačajnije datume iz istorije Bosne i Hercegovine.

(Historija.ba)