Na današnji dan 6. 11.

6. novembar 1996.

Odigrana utakmica BiH – Italija (2-1)
Prijateljska utakmica odigrana između reprezentacije Bosne i Hercegovine i Italije, na stadionu Koševo pred oko 40.000 gledalaca. Naša reprezentacija golovima Salihamidžića i Bolića je porazila Italiju rezultatom 2:1.

BiH – Italija 2:1
Stadion: Koševo – 40.000 gledaoca
Strijelci: Salihamidžić 5., Bolić 43.; Chiesa 10.
BiH: Dedić, Konjić (Pintul), Begić, Jašarević, Šabić (Dadić), Glavaš, Halilović (Kapetanović), Salihamidžić, Beširević, Bolić (Brkić), Baljić (Musić). Selektor: Fuad Muzurović

Italija: Toldo (Marchegiani), Carnasciali, Torricelli (Apolloni.), Albertini, P. Maldini, Padalino, Di Matteo (Giunti), D. Baggio (Lentini), Casiraghi (Ravanelli), Zola, Chiesa (Simone 46.). Selektor: Arrigo Sacchi

Sudija: Sedlacek (Austrija)

6. novembar 2020.
Godišnjica smrti Dragan Jovičić
Dragan Jovičić rođen je u Rogatici 22. novembra 1953. godine. Studij glume završio je 1976. na Odsjeku za scenske umjetnosti Filozofskog fakulteta u Sarajevu. Najzapaženije uloge u svojoj karijeri su bile Berange u “Kralj umire”, Eugena Ionescoa, u režiji Dine Mustafića, Hasanage u “Hasanaginici”, u režiji Mustafe Nadarevića, te Machiavellija u “Dijalogu u paklu”, Maurica Jolya, u režiji Aleša Kurta i Paulina u “Ay, Carmela”, Jose Sinisterra, u režiji Roberta Raponje, obje u produkciji Sarajevskog ratnog teatra SARTR. Publika ga ipak najviše pamti po ulogama koje je ostvario u televizijskim serijama koje je producirala tadašnja TV Sarajevo poput “Porobdžija”, “Koža” i “Aleksa Šantić”. Dobitnik je brojnih glumačkih priznanja i nagrada, a između ostalih i “Šestoaprilske nagrade” grada Sarajeva za doprinos umjetnosti teatra. U bogatoj karijeri Jovičić je bio i direktor sarajevskog Kamernog teatra 55 od 2011. do 2015. godine. Umro je 06. novembra 2020. godine u bolnici u Sarajevu od zdravstvenih komplikacija prouzrokovanih korona virusom.

6. novembar 2002.
Kraljevski grad Bobovac proglašen nacionalnim spomenikom BiH

S primarno odbrambeno-strategijskim značajem, Bobovac je pružao efikasnu zaštitu bosanskim vladarima od bana Stjepana II. (1322-1353) i kralja Tvrtka I. Kotromanića (1353-1391) do Stjepana Tomaševića (1461-1463). Građen, kao i toliki gradovi diljem Europe, u nekoliko faza, duže od jednog stoljeća (početak XIV. – prvi decenij XV. stoljeća), Bobovac s 1100 m svojih bedema debljine 100-150 cm, s bansko-kraljevskim dvorom i četirima palačama, od kojih su tri bile u sastavu dvora, gradskim kapijama, crkvenim objektima, kapitelima, nalazima fresko-slikarstva i raznovrsnog zanatstva, crkvenim zvonima, kraljevskim mauzolejom koji ističe sakralno-kulturni karakter cijeloga ansambla, sa svojih impozantnih jedanaest kula, svjedoči o svojoj eminentno europskoj situiranosti i kvaliteti života.

Po svojoj osnovnoj namjeni, po načinu arhitektonske izvedbe i posebno po svom istaknutom političkom značaju, koji je prelazio okvire bosanske srednjovjekovne države, Bobovac dostiže onu ulogu i funkciju što su ih za tadašnju Ugarsku imali Stolni Biograd (Szekesfehervár) i Višegrad. Njihov zajednički prauzor predstavljao je Aachen Karla Velikog sa stolnom crkvom i dvorom kao modelom prijestolnice koji se raširio diljem srednjovjekovne Europe.

Politička funkcija Bobovca ogleda se u činjenici da se unutar njegovih zidina čuvala bosanska kruna zbog koje je početkom XV. stoljeća, u nastojanju da je se domogne, ovu utvrdu pohodio tada najmoćniji europski vladar Sigismund Luksemburški.Bobovac su u svibnju 1463. zaposjeli Osmanlije, označivši time kraj njegove političke slave kao prijestolnice bosanskog kraljevstva.

Dana 06.11.2002. godine Komisija za očuvanje nacionalnih spomenika BiH povijesno područje “Srednjovjekovni grad Bobovac” proglasila je nacionalnim spomenikom Bosne i Hercegovine.

U kategoriji “Na današnji dan” objavljujemo najznačajnije datume iz historije Bosne i Hercegovine.

(Mostarski.ba/Historija.ba)