Na današnji dan 25. 1.

1978. Godišnjica smrti Skendera Kulenovića
Skender Kulenovic rođen je 2. septembra 1910. godine u Bosanskom Petrovcu, gdje je završio osnovnu školu, a potom nakon naglog osiromašenja porodice (agrarna reforma) prelazi u majčino rodno mjesto Travnik gdje od 1921. do 1930. godine kao vanjski učenik pohađao Jezuitsku gimnaziju. U trećem razredu gimnazije javio se sa prvim književnim radom (soneti Ocvale primule). Od 1930. godine studira pravo na zagrebačkom sveucilištu. 1933. postaje clan SKOJ-a, a 1935. KPJ. Srađuje u brojnim listovima i časopisima, a 1937. godine sa Hasanom Kikicem i Safetom Krupicem pokreće u Zagrebu muslimanski časopis Putokaz.

1941. godine stupa u Prvi partizanski odred Bosanske krajine. Član AVNOJ-a i ZAVNOBiH-a, Kulenović u ratu piše poeme, uređuje listove Krajiški partizan, Bosanski udarnik, Glas i Oslobođenje. Od 1945. do 1947. obavlja fnkciju direktora drame Narodnog pozorišta u Sarajevu, uređuje Novo doba, Pregled, Književne novine i Novu misao. Od 1950. do 1953. sekretar je Narodne skupštine FNRJ, a poslije zabrane Nove misli je kažnjen i postavljen za korektora u Borbi. 1955. godine prelazi u Mostar na mjesto dramaturga Narodnog pozorišta, jedno vrijeme je i urednik u beogradskoj Prosveti

Dobitnik je brojnih nagrada i priznanja, izmedju ostalih Dvadesetsedmojulske nagrade SRBiH (1971) i nagrade AVNOJ-a (1972). Bio je član SANU, ANUBiH i JAZU.

Umro je 25. januara 1978. godine u Beogradu.

Bibliografija:
Stojanka majka Knežopoljka, poema, 1945.; komedije (Djelidba, Večera, A šta sad?), 1947.; “Ševa”, poema, 1952.; Soneti, 1968.; Divanhana, pripovijetke, 1972.; Gromovo đule, priče za djecu, 1975.; Ponornica, roman, 1977.

1987. Godišnjica smrti Asima Ferhatovića
O Asimu Ferhatoviću Hasetu, kao fudbaleru poznato je sve. Čitavu karijeru, sa izuzetkom kratkotrajnog angažmana u Fenerbahčeu, proveo je na Koševu. Za Sarajevo je odigrao 204 prvoligaške utakmice i postigao 75 golova. Računajući i nezvanične utakmice, Hase je dres Sarajeva oblačio 422 puta, a protivničke mreže tresao je u 198 navrata.

Ipak ko je bio Asim Ferhatović? Asim Ferhatović je rođen u staroj građanskoj porodici. Cijeli život je proveo u Sarajevu, na istoj adresi. Tu je i upoznao Vahidu, s kojom je 1957. godine zasnovao porodicu i stekao s njom troje djece, Senadu, Merdinu i Ademira. Važio je kao uzoran suprug i otac i bio poštovan u široj porodici kao dobar domaćin i prijatelj. Asim je posebno bio pažljiv prema starijima i nemoćnima. Djeca su ga voljela jer je prema njima bio blagonaklon i brižan. Njegov porodični život bio je osnova njegove sreće i zadovoljstva, a sve to bilo je upotpunjeno i vrlo uspješnom sportskom karijerom.
Slobodno se može reći da je Asim Ferhatović bio sretan čovjek, kao što je i sve one oko njega okruživala dobrota i sreća. Međutim brojne uspomene kod porodice i starih prijatelja ispunjavaju nas neskrivenim ponosom. Taj osjećaj ni nakon toliko vremena od Asimove smrti nije izblijedio, nego je čak sve intenzivniji, što kao i legenda o jednom plemenitom čovjeku i sjajnom sportašu postaje nezaobilazna stranica u historiji grada Sarajeva.

Asim Ferhatović je umro samo dan nakon što je napunio 54 godine (25. januara 1987. godine). Čovjek koji je živio tako intenzivno, koji se trošio, a najmanje pažnje poklanjao sebi, upravo je sagorio. Prekinuo ga je infarkt i duboka bol u prsima…
Dženaza je označena kao jedna od najvećih u našem gradu. Ispraćen je na vječni počinak dostojanstveno. Sarajevo, grad i klub oprostili su se od svog velikana, ali poštu Asimu Ferhatoviću odali su i svi ljubitelji sporta, posebno fudbala. Dolazak brojnih gostiju i Asimovih poštovalaca, ne samo iz nekadašnje države, nego i iz inozemstva bio je čin poštovanja i zahvalnosti za sve ono što je kao nogometaš i čovjek Asim činio za života.

Uspomena na Haseta obilježena je na mnoge načine. Hasetovo ime danas nosi stadion Koševo, ulica u Sarajevu, musluk česma na Baščaršiji, omladinska škola fudbala FK Sarajevo, tradicionalni malonogometni i šahovski turniri, a Hasetov lik i djelo će zauvijek ostati utkani i u mnoge pjesme, kao i u poštansku marku izdatu od strane BH Pošte.

1987. Afera Agrokomerc je slučaj u bivšoj SFRJ koji je znatno uzdrmao tadašnje političko rukovodstvo u SR BiH . Nakon izbijanja požara 25. januara 1987 u tvornici, pokreće se istraga u kojoj služba državne bezbjednosti (SDB) preuzima kontrolu nad svim postrojenjima Agrokomerca. Počelo je ispitivanje finansijskog stanja kombinata i otkriveno je 5 falsifikovanih teleks naloga u visini oko 16 milijardi dinara. Agrokomerc je poslovao s mjenicama bez pokrića. Podignuta je tužba zbog “kontrarevoluciornog djelovanja” protiv Fikreta Abdića, tada predsjednika PO SOUR Agrokomerca, kao i njegovih bližih saradnika. S političke scene uklonjen je Hamdija Pozderac, a poslije i njegova braća Hakija i Sakib.

Iako se afera Agrokomerc vezuje za požar iz januara 1987., mnogi smatraju da je ova afera započela još 1984. godine kada je politički vrh SR BiH tražio je od Agrokomerca da pristupi financijskoj konsolidaciji i obustavi investicije, što je bila mjera u skladu s preporukama iz Dugoročnog programa ekonomske stabilizacije koji je sastavila “Krajgerova komisija” kao skup ekonomski reformi koje su trebale da jugoslavensko plansko gospodarstvo transformiraju u tržišnu ekonomiju. Poslovni odbor Agrokomerca odbija smjernice državnog vrha prethodno dobivši od Hamdije Pozderca “podršku razvoju pod svaku cijenu.”

Usprkos svim novinskim člancima, napisanim knjigama, istraživanjima i znanstvenim radovima o aferi Agrokomerc, javnost na području BiH i danas je podjeljen oko pa su tako nastale i teorija o uzrocima i posljedicama ove afere. Po jednoj od njih afera je poslužila kao povod za međusobni obračun političkih vodstava jugoslavenskih republika i tako postala uvodom u raspad Jugoslavije. Po drugoj teoriji riječ je o politički montiranoj aferi kojom se rušio Cazinjanin Hamdija Pozderac, tadašnji predsjednik Ustavnog povjerenstva Skupštine SFRJ, za čiji politički uspon je nerazdvojivo vezan i ekonomski uspjeh Agrokomerca. Treći su mišljenja da je afera bila očekivana posljedica megalomanskih ambicija Fikreta Abdića.

(Mostarski.ba)